fırtınalı denizlerin sakin sabahlarında büyüttüm yalnızlığımın kekeme çocuğunu

fırtınalı denizlerin sakin sabahlarında büyüttüm yalnızlığımın kekeme çocuğunu…çaresizdi kelimlerim sudan cıkmış bir balığın çırpınışı beyhudeydi çabalarım.anlatamadı,sürekli ağlayan yağmurun gözlerinde yanlızlığımın kapsını çalan bir serçeydi aşkın…aşk kaldır(a)madı senin düşüme düşüşünün ağırlıgının yürek sancısını …

kalemimin nefesini tutduğu ve kelimerimin en kekeme anlarıydı seni yazdığım zamanlar … belkide gitmek gerekirdi gerideki bir yığın anlamsız bı şiirler bırakarak hayatı bir aşkta yarım solukla yaşamak için …gözlerimin bulutlarıdan bendleri yıkık bir baraj akıyor yüreğinin bozkırlarına ve aşkın resmini çiziyorum gözlerinin tualine.uzaklığının acısı gark oluyor yüreğime , özlemin demirletiyor kalbimin kıyısına aşkdan kaçan aşıkları …sensizliğin kapıları suratıma çarptıkça aşktan uslanmayan deli yüreğimle yine gidiyorum yanlızlığın ağlarına doğru …biliyorum çırpıntıksa daha saracağını ama,ben bunu hep yapıyorum!…
Gece sensizlik yüklü bir gemi batar yalnızlığımın gündoğumlarında…yokluğun,sol yanımın batısında kırık bir anafor bekler…yokluğunun alevinde yanan pervanelerim içimin en sütliman denizlerinde çoktan sönmüş bir fenerin ışığında göz kırpar ve ne vakit seni ansam bir anka kuşu doğar küllerinden ,göğün uçuk mavisi gömleğini giyerek yağmurlu bir denize arkadaslık etmeye gider .
…zifiri karanlıklarda sevdana kanmayan kanatlı sözcüklerim uçuştu yüreğimden ve ölüme teğet geçen paslı bir hançer gibi düşen hasretlerim oldu senden yana !…
Suskunluğum bir balıkcı ağında çırpındıkca daha cok sarmalanan küçük bir istavritin çaresizliğiydi sanki ,sensizliğin bendleri yıkıldı artık cok geç durulmaz sözcüklerimin önünde  sensizliğin düşsüzlüğünden olmalıydı yokluğunun süretinin sözcüklerimi yıkaması…bir düş düşmeliydi düşlermin oratasına sensizliğin koynundan…

Sensizliğin savasından galip çıkan yanlızlık olmamalı denizin aya bakan gözlerinde bulmalıyım seni
…sessizlik için yazılan son yazım olmalı ucarı bir kırlangıçın kanadında …ağlayınca sensizlik gözlerine yağan bir yağmurdur ben renginde …özlem sensizlikden miras kalan öyle bir sözcüktür ruhumu yakalayan dünlerden kalma bir yarında !…
yüreğim sen derken …eylülün ilk günlerinde yaprak dökümü başlandıgıcıdır ,yüreklerde …aşkın sevda kokan sensizlik bir türkü gibi söylenir…kelimelerimin satır aralarında
…benim senden yana alabora olan düşerlerim var yaz gülerinden kalma !…
ben bir sevda gemisiyim yelkenleri yırtık
sensizliği sorma bana artık!…
gülüşlerinden bir ses ver bana suskunluğuma !…
sende yüreğinin ben yanına yüreğinla dokunsana