Ben yokluğuna alıştım sevgili bedeninle kutsa bedenimi

Ben yokluğuna alıştım sevgili bedeninle kutsa bedenimi

Seni yazdıkça kalemim
 yüreğimde ki seni sana anlatacağım
daha önce kurmadığım cümlerle“
bir düş düştü  gecemin sen yanına
Gözlerimdeki uykusuzluğu yar ey yar .
bir hayalin yüreğine  bakarken

bakışlarınla yıka yüreğimin kirli yanlarını .
ruhuma ulaş ben aş .
Seni anlatmayan cümlerimi yak
yüreğime eş ol , hayatıma ortak
sahiplen sensiz cümlelerimi .
beni yüreğinde hapset sevgili ,
.


Ürkek serçeler konuyor limbozlarıma

Islak denizleri dokunduruyorum hayalerine .
tüm cocukluk anılarımı  bağışladım ürkek serçelere
mavi gökyüznü aşarak sana sevgimi ulaştırsınlar diye

katransı bir gecede dar bir boğazdan geçer gibi

Zorlanıyor cümlelerim  bu gece

Sana doğrulmakda

Yalpıyor devrik cümlelerim sancak isleke
yüreğimin kuruyan yanlarına  
gözlerinin denizini akıt .
ve ufkun en uzak noktasına yolla

Nefesinin ılık rüzgarını

Kapat uykuya hasret gecelerinin kapısını
gündüzlerirnde ,gör beni düşlerinde
aramızdaki uzaklığa inat
ellerini uzat  yüreğime
Gözlerini düşür  düşlerime  
Saçlarını ör gecelerime .
 yolla ılık nefesini denzilerime

hayallerine doyamamışken

Bedeninle kutsa gecelerimi

Aldırma sensiz zamanlarıma
 ben seni sensizde yaşarım
 anlamaya  çalışma beni
yada bana anlatmaya

Sus 

ve paylaş yüreğinin suskunluğunu

 sonsuzluğun ötesine  geçiyorum

bedenimi bırakıp yatağına

sen beni  batır  yeterki yüreğinin denizlerine
ben hayatımı bağışlarım senin gözlerindeki nemli bir denizin

bir katre suyuna


 Ben yokluğuna alıştım sevgili  bedeninle kutsa bedenimi