Hayatın karmaşasında yağmalandı düşlerim

Maviyi yitirmiş  deniz ,ruhumda asi fırtına
titrek med cezirler tahta iskelelerin babalarına  
yanlızlığım küflenir zamanın koynunda
buzkıranı  yıpranmış bir gemiyim  gidiyorum kutupalara

yüreğimin çatlaklarından sızıyor özlem
dudaklarıma gebedir iskanyakar bir sitem
Hüzün damlıyor çatılardan, damarda sitem
Yalnızlık türküsü dillerde, ömürdür ah biten.

Yorgun gözlerimin kapı aralığından baktım gözlerine  
kaçak anılar, dolanmış ellerime
umudum kendini yenilendikçe  özlemler asıyorum şiirlerime
aşk olup yağıyorum gözlerindeki ıslak denizler dökültüçe içime.

Silinmiş  hayallerin ürkek bakışları gözlerimde
zaman sıratıma basarak ,ilerliyor  gecen günlerin içinde
bölünmüş umutlarımı topluyorum baş ucuma
gözlerim kapanmaya hazırlanırken hayata.

eski mutluluklarımı giyiyorum yaşlandıkça büyüyen hüznümün üstüne

Hayatın  karmaşasında yağmalandı düşlerim

Aşklar için güneşin ilk ışıkları ile  gülerek uyanırdı yüreğim

şimdilerde

yüreğimi geceye asar  aşklarımı şiirlerime  yaslarım