Kadim
zamanlardan beri
Yanlızktır yürğimdeki hüzzap şarıkının bestekarıı
düşler sürülmüş gecelerimden
gözlerimde renki solmuş denizler
ıssızlığıma sığınır sonu yaşanmamış masal kahramanları
ıslak denzilerin gözyaşları birikir
Dudaklarımın çatlaklarına
tortular miras kalır satırlarıma
Düşen gözyaslarından geriye
Kalbimin kırıklarına yamalar yapıyorum
Hayalini gördüğüm mutluluların kırıntılarından
Bir maydan savaşı sonunda
Toprağa sapladığı Kılıçına dayanan
yorgun bir savaşcı gibi
kelimere sapladığım kalemime dayıyorum yorgun gönlümü
dolunaysız kabarır oldu yürğemin bordo denizleri
yurtsuz kuşlar gibi gö eder oldu umutlarımm
yağmalanmış bendenim zaman acımazsılığında
hırpani bi umut okşar zaman sakalını uzatırken yüzümde
kalbi kırık aşıkların toplandığı sunağın
yanı başında izliyorum aşkların ölüşünü bir bir
kalplerinde sönmemiş aşkın yangının
duduaklarından dökülen ayılık şarkısını
nasıl yaktığına şahit oluyorum
yarısı tükenmiş bir ömrün şafağında
fırtınalar büyütüyorum
bordo denizlerimin göğüsünde
ayrılığa ayarlanmış saatlerde…
günler kanat çırparken ömrün baharında
beni ıssızlığımdan all
götür kendi ıssızlığna