ve bilir misin ?Ne acıdır insanın bildiklerini anlatamaması
Ben deyip susması
Sen deyip ağlamaklı olması….diyor ya Mevlana üzülme şiirinde işte ben de şuan tam öyle bir andayım sevgili ..susmak il ağlamak arasında bir yerde..
Kendi ellerimle yıkıyorum yüreğimin naaşını ve gecenin en koyu rengi ile kefenliyip, sensizliğin en tenha yerine defnediyorum . bir Fatiha okuyan kimse kalmadı arkasından .
Kalemimin çaresizliği kadar dudaklarımda suskun ve artık yüreğimin sesini duymuyorum.falakaya yatırılmış masum bir çocuk , sırat dan geçemeye çalışan iman fukarası bir günahkar , vicdan azabından müebbet bir suçlu , kabir de azabın bitmesini bekleyen bir ateist hangisi daha iyi tanımlar bilmiyorum özleminde hayaline tutunmuş ellerimde ki yangını gül yürekli yar.
Hangi göz yaşı gusül eder seni hayal ederken yorgun düşen gözlerimi.sensizliğin bir köşesine kıvrılmış yalnızlığım sıvazlarken aşkın gözyaşlarını hangi düş götürür yanlızlığımı senin olduğun limana .
Düşsüzlüğü resmederken kan ter içinde kalıyor kalemim .Sensizlik ve özlem kokar terim .
olmayacak böyle bilirim sana yazılmış tüm şiirlerin üstünü çizmeyelim yada en güzeli katletmeliyim yüreğimi kemiğe saplanmış paslı bir çivi kadar mutlu ederken seni düşünmek.velhasıl kelam gül yürekli yar bir doğumu sancısında ayağına beton döküp pruvadan atıyorum seni yüreğimin bordo denizlerine
Mevlana ile başladım yine Mevlana ile bitireyim sevgili
İnsanlara sabredersin adı hoşgörü olur. Dileğe sabredersin adı dua olur ..duygulara sabredersin adı gözyaşı olur.. özleme sabredersin adı hasret olur .. sevgiye sabredersin adı olur..
BEN İSE AŞK SABREDİYORUM ADI SEN OLSUN DİYE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder