Yanlızlığımın labirentinde dolaşıyorum daireler çizerek

Yanlızlığımın labirentinde dolaşıyorum  daireler çizerek

Aylardan  nisan yine ikindi  yağmurları yağıyor  güneş  görmeyen ruhumun gölgelerine  sustuğum anda yüreğimin mırıldandıkları  kulaklarımı tırmalıyor ve suskunlukluklarımın arası açılıyor ara sıra hayata tebessüm ediyorum suskunluklarımın arasında

İlerliyorum  hayatın koridorlarında  ölüme yakın .hayatın gözyalarını topluyorum  avuçlarıma  ,ölü toprağı serbilmiş ruhumu sulayım hayat yeşermek  umidiyle

Yanlızlığımın labirentinde dolaşıyorum  daireler çizerek ..yüreğimden akan denizler   beyhude akan akan hayatımın üstüne ,ağlaki can versin gözyaşların  kalbimin ölü topraklarına

yanlızğın lugatındaki en naif  kelimeleri  bulmaya çalışıyorum mevlana  diyorya(bu keşmekeş dünyada ne bir hareke alırız ne bir harfle birlşeşiriz)

bu gece   elif gibiyim   tek başıma ve dik

yüreğim  isyan edip  çoşarken  sakin denizlere .cümlelerim ıssız  baykuşlar tütünüyor  noktaların üstüne .bugece makyajlı kelimlerden oluşmuş  sözcükler  söylemek istemiyorum .alice  harikalar diyarından  döndüm  ey bakışları hayat olan  gözlerinde ummalara kulaç  atar yüreğim  ölüm gezerken gökyüzünde